Προεδρεύουσα: Ελένη Φουρναράκη
Η Ελένη Φουρναράκη είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στην Κοινωνική Ιστορία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τα ιστοριογραφικά πεδία του φύλου, της εκπαίδευσης, της παιδικής ηλικίας και της νεότητας, της δημόσιας κοινωνικότητας, της πολιτειότητας, της σωματικής κουλτούρας και του αθλητισμού. Στα πεδία αυτά έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες. Έχει συν-επιμεληθεί τρεις συλλογικούς τόμους, εκ των οποίων οι δύο αφορούν το πεδίο του αθλητισμού (ο ένας εξ αυτών στα Αγγλικά), ενώ ο τρίτος την ιστοριογραφία του φύλου στην Ελλάδα.
Κώστας Κατσάπης, "«Παιδιά και αποπαίδια της Δικτατορίας». Μια πολιτισμική ανάγνωση"
Ο όρος «παιδιά της Δικτατορίας» φυσικά προέρχεται από τη γνωστή και θεμελιώδη μελέτη του Κ. Κορνέτη για τη νεολαία του φοιτητικού κινήματος. Εν τούτοις, αν και αναγνωρισμένα από την Ιστορία, αυτά δεν ήταν τα μόνα «παιδιά» της εποχής. Πλάι τους, οι νέοι που μπήκαν, ο καθένας με τον τρόπο του και στον βαθμό που επέλεξε στην άλλη μεγάλη επανάσταση της εποχής που ήταν η πολιτισμική. Τα αποπαίδια. Στην άκρη της γωνίας, το πλήθος των αταξινόμητων νέων, τα νόθα της Ιστορίας: απολιτίκ, αδιάφοροι για τα μεγάλα της πολιτικής, συχνά λαϊκοί νέοι, με αυξημένη την ευθύνη της επιβίωσης των ίδιων και της οικογένειας. Στην εισήγησή μας θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε αν υπήρξε επικοινωνία ανάμεσα στις διαφορετικές ποιότητες του νεανικού πληθυσμού. Επίσης, θα εστιάσουμε στις πολιτισμικές αναγνώσεις και την ανάλυση που έκαναν για τους «ακαθόριστους πολιτικά» αυτούς νέους, τόσο η Δικτατορία των Συνταγματαρχών όσο και (στους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης) εκπρόσωποι των αριστερών νεολαιών.
Ο Κώστας Κατσάπης (1973) είναι ιστορικός και διδάσκει Πολιτισμική ιστορία και Ιστορία της νεολαίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, καθώς και Δημόσια Ιστορία στο ΕΑΠ. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί πέντε βιβλία για την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της μεταπολεμικής περιόδου. Το τελευταίο βιβλίο του έχει τίτλο: Λέξεις της φωτιάς. Νεανική ριζοσπαστικοποίηση και ημερολογιακή γραφή την αυγή της Μεταπολίτευσης (εκδόσεις Μωβ Σκίουρος), ενώ βρίσκεται υπό έκδοση μια πειραματική αφήγησή του για την πολιτισμική ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης με τίτλο: Αυστραλία. Οκτώ ιστορίες.
Ελένη Κούκη, "Μαθήματα από το Μάη του 1968 Η οπτική των Απριλιανών για τη νεολαία και τις εξεγέρσεις της"
Η δικτατορία της 21ης Απριλίου, τουλάχιστον οι κύκλοι που φιλοδοξούσαν να αναλάβουν την επικοινωνία και να διαμορφώσουν την ιδεολογία της, παρακολούθησε με προσοχή τα γεγονότα στη Γαλλία το Μάη του 1968. Προσπάθησε να τα κατανοήσει, με βάση όμως πάντα το δικό της αντιληπτικό πλαίσιο, να τα αξιοποιήσει προς όφελος της, να σχεδιάσει τη δική της εσωτερική πολιτική. Στο πλαίσιο αυτής της ανακοίνωσης, θα παρουσιάσουμε πρώτα την αρθρογραφία του Ελεύθερου Κόσμου, της κατεξοχήν φιλοκαθεστωτικής εφημερίδας κατά την περίοδο εκείνη, και θα αναλύσουμε πώς αντιλήφθηκε μέρα με τη μέρα την εξέγερση. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε το βιβλίο του Γεωργίου Γεωργαλά, Η κρίσις της καταναλωτικής κοινωνίας, που εκδόθηκε το 1971. Σε αυτό ο Γεωργαλάς που εκείνη την εποχή προσπαθούσε να αναρριχηθεί στα ανώτερα κλιμάκια της δικτατορικής κυβέρνησης, επιχειρεί μια συνολική ανάλυση της δυτικής κοινωνίας βασιζόμενος στις νεανικές εξεγέρσεις που είχαν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια. Συγχρόνως, προτείνει λύσεις για το πώς η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα αντίστοιχο πρόβλημα. Ο Μάης του 1968 και τα κείμενα που παράχθηκαν από την πλευρά των υποστηρικτών και στελεχών του καθεστώτος μας επιτρέπουν να θέσουμε ερωτήματα για την ιδεολογία και το πολιτισμικό σύμπαν της δικτατορίας, τη στρατηγική της ως προς την επικοινωνία τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Η Ελένη Κούκη σπούδασε ιστορία στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων. Στο διδακτορικό της, το οποίο ολοκλήρωσε το 2016 στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, εστίασε στα μνημεία και τις τελετές της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εκτείνονται από την ελληνική μεταπολεμική ιστορία, τα μνημεία και τις πολιτικές τελετουργίες έως τη μνήμη ευρύτερα και τη δημόσια ιστορία. Έχει συμμετάσχει ως ερευνήτρια σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα και έχει δημοσιεύσει τη δουλειά της σε συλλογικούς τόμους και ακαδημαϊκά περιοδικά. Διδάσκει ως ΣΕΠ στο μεταπτυχιακό τμήμα της Δημόσιας Ιστορίας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος για περισσότερο από μια δεκαετία με ειδίκευση σε ζητήματα πολιτισμού.
Ελένη Κούκη, μεταδιδάκτορας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, ΣΕΠ, ΠΜΣ Δημόσια Ιστορία, ΕΑΠ