Αυτή η ομιλία στοχεύει στη ανάλυση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των ελληνικών, ισπανικών και πορτογαλικών φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στις τρεις δικτατορίες κατά τη διάρκεια της “μακράς δεκαετίας του 60″. Τονίζει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, καθώς και τη σχέση τους με τα ταυτόχρονα κύματα διαμαρτυρίας που λάμβαναν χώρα στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ γύρω στο 1968. Η ομιλία καταδεικνύει ότι σε αυτές τις τρεις περιπτώσεις παρόμοια καθεστωτικά μέτρα προκάλεσαν συγκρίσιμες αντιδράσεις από τα κινήματα “από τα κάτω”. Ταυτόχρονα, στοχεύει να αναδείξει πώς τα ερεθίσματα που προήλθαν από το διεθνές 1968, με προεξέχουσα την διεθνική διάχυση «επαναστατικών» πολιτιστικών εκδηλώσεων, διαμόρφωσαν μια κουλτούρα διαμαρτυρίας με κοινά χαρακτηριστικά στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Τέλος η ομιλία θα σταθεί και στις διαφορές που έγκεινται κυρίως στην απουσία στην περίπτωση της Ιβιρικής, ενός γεγονότος του βεληνεκούς του Πολυτεχνείου, που θα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την κουλτούρα διαμαρτυρίας αλλά και τη μνημονοποίηση των γεγονότων στα μεταδικτατορικά χρόνια.
O Kωστής Κορνέτης διδάσκει σύγχρονη ιστορία στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης (UAM). Προηγουμένως έχει διδάξει στο Brown, στο New York University, και το University of Sheffield, ενώ ήταν CONEX-Marie Curie Experienced Fellow στο Carlos III, Madrid, και Santander Fellow in Iberian Studies στο St Antony’s College της Οξφόρδης. Έχει δημοσιεύσει το Children of the Dictatorship. Student Resistance, Cultural Politics and the ‘long 1960s’ in Greece (Berghahn Books, 2013) και έχει συνεπιμεληθεί τους τόμους Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα στο μεταίχμιο μεταξύ δυο αιώνων (Θεμέλιο, 2015), Consumption and Gender in Southern Europe since the “Long 1960s” (Bloomsbury, 2016), και Rethinking Democratisation in Spain, Greece and Portugal (Palgrave Macmillan, 2019).