Προεδρεύουσα: Ασπασία Χατζηδάκη
H Ασπασία Χατζηδάκη είναι Καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης με γνωστικό αντικείμενο «Κοινωνιογλωσσικές διαστάσεις της διγλωσσίας και διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας». Ασχολείται ερευνητικά με κοινωνιογλωσσολογικές και εκπαιδευτικές όψεις της διγλωσσίας, καθώς και με την κατάκτηση και διδασκαλία της Ελληνικής ως Γ2 τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ελληνική Διασπορά. Οι δημοσιεύσεις της αφορούν κυρίως τη διατήρηση των μειονοτικών γλωσσών και ενδυναμωτικές προσεγγίσεις στη διδασκαλία των δίγλωσσων μαθητών.
Νικόλαος Παπαδογιάννης, "Αντιδικτατορικές δραστηριότητες, Έλληνες μετανάστες διαφορετικών ηλικιακών ομάδων στη Δυτική Γερμανία και πολιτικοποίηση της μουσικής"
Η συγκεκριμένη εισήγηση εξετάζει τις συναισθηματικές εμπειρίες των Ελλήνων μεταναστών στη Δυτική Γερμανία την περίοδο 1967-1974, νεότερων και μεγαλύτερων σε ηλικία, που συνδέονταν με τη μουσική που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Στηριζόμενη στο εννοιολογικό πλαίσιο που εισήγαγε η Barbara Rosenwein, η εισήγηση υποστηρίζει ότι η μουσική του Θεοδωράκη συνέβαλε στη συγκρότηση μιας συναισθηματικής κοινότητας, η οποία ήταν εθνική και υπερεθνική. Από τη μια, η μουσική του Θεοδωράκη συνέτεινε στην υπέρβαση του φόβου που αισθάνονταν αριστεροί και κεντρώοι Έλληνες μετανάστες, καθώς και στην ενστάλαξη της αποφασιστικότητας σε αυτούς να αγωνιστούν για τον κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Από την άλλη, από το τέλος της δεκαετίας του ’60 οι συγκεκριμένοι μετανάστες τραγουδούσαν ομαδικά τα τραγούδια αυτά με Γερμανούς ομοϊδεάτες τους. Κατά συνέπεια, συγκροτήθηκε μια συναισθηματική κοινότητα σε αντι-δικτατορικές δραστηριότητες η οποία δεν ήταν εθνικά ομοιογενής.
Ο Νικόλαος Παπαδογιάννης ολοκλήρωσε τις διδακτορικές του σπουδές στην Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge το 2010. Στη συνέχεια εργάστηκε στα πανεπιστήμια Χούμπολντ του Βερολίνου, του St Andrews και της Bangor. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καλύπτουν τα πεδία της ιστορίας της σεξουαλικότητας, του φύλου, της νεολαίας, του τουρισμού, της μετανάστευσης και των κινημάτων διαμαρτυρίας. Η μονογραφία του με τίτλο Militant around the Clock? Left-wing Youth Politics, Leisure and Sexuality in post-dictatorship Greece, 1974-1981 δημοσιεύτηκε το 2015 από τον εκδοτικό οίκο Berghahn Books. Αυτή την περίοδο είναι υπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος με θέμα τις επαφές ανάμεσα σε ακτιβιστές που καταπιάνονταν με το ζήτημα του AIDS και ήταν ενεργοί σε διαφορετικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Arts and Humanities Research Council του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αντώνης Σαραντίδης, "Στο μεταίχμιο δύο κόσμων: Οι Έλληνες φοιτητές και ο αντιδικτατορικός αγώνας στη Δυτική Ευρώπη (1967-1974)"
Κατά την περίοδο 1967-1974, η δραστηριοποίηση σημαντικού τμήματος της νεολαίας στην Ελλάδα, και δη της φοιτητικής, επικεντρώθηκε στην αντίσταση ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Η συμβολή της, παρά την έλλειψη ελευθεριών και την βιαιότητα των αρχών ασφαλείας, είχε καθοριστική σημασία στην ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα. Πώς όμως το γεγονός της κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα επηρέασε και έθεσε νέους όρους στις διεκδικήσεις των Ελλήνων φοιτητών και φοιτητριών που τη συγκεκριμένη περίοδο σπούδαζαν έξω από τα σύνορα της χώρας; Το εν λόγω ερώτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν λάβουμε υπόψη πως η «μακρά δεκαετία του 1960», κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, χαρακτηρίστηκε από την ανάδυση νέων κοινωνικών κινημάτων, τα οποία συνδέθηκαν κατά κύριο λόγο με τη νεολαία και τον φοιτητικό κόσμο. Στην ανακοίνωση θα σκιαγραφηθούν τα χαρακτηριστικά του ελληνικού φοιτητικού κινήματος και του αντιδικτατορικού αγώνα όπως διαμορφώθηκε στη Δυτική Ευρώπη, επικεντρώνοντας στα παραδείγματα της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Δυτικής Γερμανίας και της Ιταλίας.
Ο Αντώνης Σαραντίδης αποφοίτησε το 2014 από το τμήμα Ιστορίας/Αρχαιολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Το 2017 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Νεότερη Ελληνική Ιστορία (Ε.Κ.Π.Α.) εκπονώντας την διπλωματική εργασία: «Η Ένωσις των εν Παρισίοις Ελλήνων Σπουδαστών: Ο ελληνικός φοιτητικός σύλλογος του Παρισιού στη δικτατορία και το περιοδικό Πορεία (1967-1972)». Από το 2019 είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία (Ε.Κ.Π.Α.). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ελληνική φοιτητική μετανάστευση και στον αντιδικτατορικό αγώνα στη Δυτική Ευρώπη την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974).
Κώστας Κανελλόπουλος, "Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στην Ελλάδα και ο ακτιβισμός της νεολαίας κατά τη διάρκεια και μετά τη στρατιωτική δικτατορία 1967-1974"
Τον Ιούνιο του 1961 η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) υπέγραψαν Συμφωνία Σύνδεσης. Αυτή ήταν η πρώτη Συμφωνία Σύνδεσης που συνήψε η ΕΟΚ. Η Συμφωνία αυτή, η οποία αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο βήμα στην πορεία της Ελλάδας προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, “πάγωσε” με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα (Απρίλιος 1967) και τέθηκε πάλι σε ισχύ αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (Ιούλιος 1974). Αν και η Ελλάδα εντάχθηκε τελικά στην ΕΟΚ το 1981, οι επιπτώσεις της δικτατορίας στην ενσωμάτωση της χώρας στην ευρωπαϊκή οικονομία ήταν καταστροφικές. Στην παρούσα εργασία εξετάζεται πώς προσέλαβαν και πώς αντιμετώπιζαν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση οι ακτιβιστές και το φοιτητικό κίνημα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και μέχρι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ο Κώστας Κανελλόπουλος είναι επικεφαλής (ΕΥ) της ερευνητικής ομάδας του προγράμματος «EUROPOLITY – Η πολιτικοποίηση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στην Ελληνική δημόσια συζήτηση, 1974-2019» (ΕΛΙΔΕΚ/Πανεπιστήμιο Κρήτης). Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης, Αθηνών και Πελοποννήσου, στο ΔΠΘ και στο ΕΑΠ. Έχει εργαστεί σε διμερή και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα (H2020) σχετικών με την ανάλυση της συλλογικής δράσης και της απόδοσης ευθύνης στην κρίση της Ευρωζώνης, την ανάλυση πολιτικού λόγου, τις εργασιακές σχέσεις και τον συνδικαλισμό, την κοινωνία πολιτών και την ανάδυση της σύγχρονης διεθνικής αλληλεγγύης. Το έργο του έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και το εξωτερικό.